Jak muzyka zbawi duszę technologii. Wirtualna rzeczywistość jako instrument muzyczny (1997) to eksperymentalny performans audiowizualny, który odbył się w studiu telewizyjnym wrocławskiego ośrodka TVP. Była to pierwsza w Polsce prezentacja scenicznego zastosowania rozwiązań z dziedziny rzeczywistości wirtualnej do stworzenia utworu muzycznego. Artysta korzystał z reagujących na gest interfejsów do generowania i kontrolowania dźwięków. Klasyczne i pochodzące z Azji tradycyjne instrumenty muzyczne służyły do kontrolowania instrumentów, jakie Lanier stworzył w wirtualnych światach. Według Jarona Laniera sztuka zawsze zdobywa przewagę w ciągłej grze z technologią, nawet gdy zaawansowanie technologicznych narzędzi kreacji wydaje się nie mieć granic. Więcej ↓↑
„Celem większości rozwiązań technologicznych, poza kilkoma pięknymi wyjątkami, jak instrumewnty muzyczne, była ochrona ludzu przed naturą. Obecnie jesteśmy tak potężni, że nasze własne zachowania są dla nas groźniejsze, niż sama natura. Nasze lęki, zawiści i paranoje, zostały zwielokrotnione przez broń masowej zagłady i hiperkonsumpcję do stanu, w którym możemy zniszczyć się całkowicie. Jednakże nie przestajemy pożądać technologii, ponieważ zakochaliśmy się w niej. Stała się naszym talizmanem. Przyszłość technologii i przetrwanie naszego gatunku zależą od tego, czy uda nam się uwolnić założycielską mitologię technologii od pragnienia siły, na rzecz równie mocnej przygody przełamywania barier między ludźmi. Muzyka nie powinna być owładnięta przez technologię, to ona powinna ją uwieść. Jeżeli były jakiekolwiek wątpliwości co do misji sztuki w XX wieku, to nie mogą się pojawić w XXI: Celem sztuki jest powstrzymać nas przed masowym samobójstwem.”
Jaron Lanier, katalog 6. Biennale Sztuki Mediów WRO 97
Miejsce i data dokumentacji: 6. Biennale Sztuki Mediów WRO 97, studio TVP we Wrocławiu, maj 1997
