Swój projekt The Third Hand (1979—1998) Stelarc określa jako appearance: stan, w którym artysta funkcjonuje z dołączoną do swojego prawego przedramienia dodatkową mechaniczną ręką, która porusza się dzięki sygnałom od stymulowanych elektrycznie mięśni. Przechwytywane impulsy elektryczne są poddawane wzmocnieniu, separacji i przesyłane do sysytemu przełączników. Ręka, zbudowana z aluminium, stali nierdzewnej, akrylu i lateksu, potrafi ściskać, chwytać i obracać się w nadgarstku. Ponadto wyposażona jest w zmysł dotyku, zbudowany z systemu czujników, działających na zasadzie feedbacku.
Więcej ↓↑
Historia:
Budowa ręki została ukończona w 1980 roku w Jokohamie na podstawie prototypu opracowanego w Waseda University oraz przy wsparciu Imasen w Nagoi. W latach 1980—1998 artysta wykorzystywał ją w performansach realizowanych w Japonii, USA, Europie i Australii. W działaniach performatywnych artysty, była najdłużej używanym przez niego obiektem. Oryginalnie pomyślana była jako częściowa proteza ręki, jednak z powodu podrażnień skóry żelem wspomagającym przewodzenie prądu przez elektrody oraz samej jej wagi, struktury nośnej i baterii (łącznie ok. 2 kg), nie mogła być stale noszona przez artystę, stając się tym samym specjalnym obiektem performerskim; symbolem całej grupy prac, badających interfejsy pomiędzy technologią i protetyką, rozumianych nie jako części zastępcze, ale dodatek do ciała, symptom nadmiaru niż znak braku. Performansy z użyciem The Third Hand, wzmacnianiem sygnałów i dźwięków ciała stały się przyczynkiem do dyskursów o cyborgizacji ciała, będących tematem późniejszych prac, takich jak FRACTAL FLESH, PING BODY i PARASITE. [źródło: adres strony artysty]
Pierwsza i jedyna w Polsce prezentacja The Third Hand miała miejsce podczas performansu Split Body: Voltage—in / Voltage—out w 1997 roku we Wrocławiu, odbywającego się w ramach 5. Festiwalu Wizualnych Realizacji Okołomuzycznych WRO 97. Performans, podczas którego publiczność manipulowała ciałem artysty i przyczepioną do jego prawego ramienia trzecią ręką, osadzony został w historycznej przestrzeni dawnego Teatru Laboratorium Jerzego Grotowskiego. Możliwości nagiego ludzkiego ciała podłączonego do cyber—mechanicznej maszyny zostały rozbudowane i poddane kontroli jednocześnie. Publiczność za pośrednictwem elektrod umieszczonych na ciele artysty mogła stymulować prądem jego mięśnie, których reakcja zamieniania była na ruch robotycznej trzeciej ręki. System taki, aktywowany przez widzów w miejscu zdarzenia przy pomocy myszki komputerowej, można opisać jako nową cielesną obecność, cyber—ludzką performatywną tożsamość, w której ciało staje się obiektem fizycznych i technicznych eksperymentów, aby odkryć ograniczenia i formy jego przyszłej egzystencji.
Miejsce i data rejestracji: 5. Festival Wizualnych Realizacji Okołomuzycznych WRO 97, Sala Apokalipsy, Instytut Grotowskiego, Wrocław, 4 maja, 1997