The Surprising Spiral (1991) to interaktywna praca wykorzystująca kontrolowany komputerowo dysk wideo, grafikę komputerową, zdygitalizowane dźwięki i teksty oraz syntezowane głosy; wszystkie komponenty technologiczne są wbudowane w rzeźby. Praca reaguje na formę aktywności widza/użytkownika. Możliwość interakcji i kierowania strumieniem obrazów i dźwięków pozwala widzowi na „zabawę” instalacją, na szukanie bądź unikanie celu, na rozkoszowanie się ścieżkami labiryntu. Widz może podjąć interakcję z pracą za pomocą dwóch obiektów – rzeźb o funkcji interfejsu. Więcej ↓↑
Jeden z nich to duża, wydrążona, ręcznie wykonana księga (13″x 15″x 6″), w której znajdują się repliki ludzkich dłoni. Pośrodku okładki znajduje się przeźroczysty ekran dotykowy, który okazuje się szklaną „okładką” księgi. Na ekranie tym znajdują się odciski palców, umieszczone powyżej opuszków większej dłoni umieszczonej wewnątrz księgi. Podczas gdy widz dotyka któregokolwiek z odcisków, mogą zdarzyć się różne rzeczy: poszczególnym dotknięciom zawsze towarzyszą odpowiednie dźwięki, zazwyczaj również głos; wideo może zmienić miejsce akcji na dowolne miejsce w świecie, można również uruchomić animację tekstową. W każdym przypadku powoduje to kolejny ruch w labiryncie. Praca ta ma skomplikowaną strukturę przyczynowo-skutkową; jeden dotyk widza może mieć natychmiastowy lub opóźniony efekt wizualny. Chciałem, aby oddawało to nasze codzienne doświadczanie następstwa przyczynowo-skutkowego. Innymi słowy, niekiedy efekt naszych widzimy od razu, a innym razem nieco lub dużo później. Żaden widz nie zobaczy tego samego strumienia obrazów, ani nie usłyszy tych samych dźwięków w identycznej sekwencji. Co więcej, działania poprzedniego widza będą miały wpływ na strukturę, jaką odkryje kolejny. Na grzbiecie księgi widnieje tytuł La Espiral Sorprendente – tytuł pracy w języku hiszpańskim, będący hołdem złożonym Borgesowi i Pazowi – pisarzom, którzy zainspirowali powstanie tej pracy. Innym interaktywnym obiektem jest również książka, autentyczna książka Octavio Paza, The Monkey Grammarian. Na jej okładce umieszczony jest odcisk ludzkich warg z pomiędzy których świeci bladoczerwone świtało. Kiedy widz dotknie ust, usłyszy czytany na głos tekst książki. Kiedy zabierze palce, usta zamilkną. Jeśli interakcja z pracą nie jest przez nikogo podejmowana przez dłuższy czas, wówczas włącza się ścieżka prowadząca do zapętlonych obrazów „natury”. Na tym etapie praca wyczyści ze swojej pamięci ślady po poprzednich użytkownikach i od kolejnego dotknięcia rozpocznie się na nowo. Obiekty te umieszczone są na wykonanych przeze mnie meblach-rzeźbach, a te z kolei znajdują się na pomalowanej drewnianej platformie. Praca ta dotyczy jednoczesnego doświadczenia ekstazy i pustki wynikłych z labiryntowej natury podróżowania, bycia w ruchu; takiego stanu umysłu, w którym zastanawia się on nad samym sobą i nad organizacją języków, myśli i percepcji. Obrazy płyną z jednego miejsca na świecie w inne, ciągły ruch pasażera, tego, kto przechodzi, przkracza; obraz świata wzdłuż ścieżki bez żadnego horyzontu, końca. Zarejestrowałem te obrazy w latach 1979-1991 w USA, Indiach, Japonii, Argentynie, Tajlandii, Szkocji i na Sri Lance, bez żadnej uprzedniej koncepcji reżyserskiej. To są okruchy, wizualne i dźwiękowe pozostałości po tym, co przeszło, co było obok. Niejako druga strona – momenty, które zarejestrowała kamera jako to, co zwykliśmy nazywać „naturą”, tj. czas poza naszymi zobowiązaniami, wydarzenia nieistotne dla ludzkiej działalności, porządek czasu, który wyznacza nam nasze własne przejście przez ten czas, kiedy jesteśmy w ruchu i kiedy nie. Ken Feingold, 1991
źródło: http://www.kenfeingold.com
Instalacja Surprising Spiral była prezentowana na wystawie Inna Książka. Cyfrowa książka i tekst poza książką w dobie cyfrowej komunikacji w ramach XI Biennale Sztuki WRO 05, Muzeum Narodowe we Wrocławiu, 11-29.05.2005
Surprising Spiral jest częścią kolekcji Zentrum für Kunst und Medientechnologie ZKM w Karlsruhe
Miejsce i data dokumentacji: Multimediale 5, ZKM Medienmuseum, 18.10.-9.11.1997