Wystawa Wiek średni w Centrum Sztuki WRO (28.01—13.03.2011) prezentuje 11 prac — instalacji i prac wideo, z których większość powstała specjalnie na tę ekspozycję, których tematem jest czas jako pojemnik osobistej i rodzinnej pamięci artysty, jego odczuwanie i upływ. W typowy dla siebie sposób Tomasz Domański wykorzystuje różne media (wideo, dźwięk, hollywoodzkie materiały filmowe, fotografię, fotografię rentgenowską), elektryczne i mechaniczne struktury i konstrukcje oraz materialy naturalne — drewno, glinę, lód. Więcej ↓↑
Wiek średni. „Kryzys wieku średniego. To tak, jakby niespodziewanie nauczyciel kazał mi odpowiadać przed całą klasą na różne krępujące pytania. A ja wcale nie jestem przygotowany. A przecież nic mnie nie usprawiedliwia, wiedziałem, że zostanę wywołany do odpowiedzi. Jaki jest bilans? Na wciąż, wydawać by się mogło, optymistycznym półmetku? Ile rzeczy puściłem, jak wielu projektów nie dopilnowałem, gdzie okazało się, że poprzeczka jest za wysoko. Na pocieszenie zawsze można powiedzieć, że wybudowałem dom, posadziłem drzewo, mam pięknego syna. A jednak czuję niedosyt, dyskomfort pewności, jaką ma zapewne samozadowolenie. Jedyną pewność, którą zdobyłem przez te lata, to walka z rutyną, bo to ona zabija w nas ciekawość dziecka, nieodkryte tajemnice, niespodziankę, dla której warto ryzykować. A im człowiek starszy, tym waga ryzyka cięższa; dlatego też wiek średni odbieram jako wybór. Dopiero teraz mogę poczuć smak ryzyka — pociągającej niepewności.”
(Tomasz Domański, grudzień 2010/styczeń 2011)
Miejsce i czas dokumentacji: Wystawa Wiek średni, Centrum Sztuki WRO, Wrocław, 28.01—13.03.2011
