Instalacja nieskończona (1997) to performans dokamerowy, w którym artystka wykorzystuje pamiątki rodzinne i bliskie jej przedmioty naznaczone osobistymi wspomnieniami. Ślubna biżuteria jej matki, pamiątki z wakacji, okulary, soczewka od mikroskopu i pozostałe drobiazgi pojawiają się w statycznym kadrze w przypadkowej kolejności. Są filmowane przez szybę, pod którą na niebieskim tle jest widoczna twarz artystki. Liczne przedmioty, sentymentalni świadkowie emocjonalnej biografii artystki stopniowo zapełniają kadr, przykrywając jej twarz.
Miejsce i data dokumentacji: 7. Biennale Sztuki Mediów WRO 97, studio TVP, Wrocław, maj 1997
