Uszkodzenie, wynikające z przypadkowego, niewłaściwego ułożenia się cząstek magnetycznych na podłożu taśmy wideo dające efekt dropu, w performance powodowane jest użyciem igły, którą artysta dziurawi taśmę i własne ciało, które ta taśma oplata. Zanim artysta owinie się taśmą, wydostawszy ją z pudełka kasety, wykonuje na niej przedtem, przy pomocy kamkodera, rejestrację, filmując w zbliżeniu swój tors i głowę w autoportretującym zapisie kamerą zwróconą obiektywem ku sobie, trzymaną w krążącej wyciągniętej ręce. Przebita, ponakłuwana taśma, ze śladami stygmatycznych kropli krwi powraca do pudełka, starannie domkniętego przez artystę. Uszkodzona taśma jako jedyny w swoim rodzaju obiekt staje się nie tylko materialnym nośnikiem zapisanego elektronicznie obrazu, ale współczesna wersją relikwii, tą mieszanką symbolicznego i zmysłowo—materialnego, o niejasnym statusie oryginału, nie do powielenia w dobie wydawałoby się uniwersalnej i nieskończonej mechanicznej reprodukcji. Peter Style kwestionuje status kopii, ale i oryginał jest uszkodzony. Sam akt performance, odbywający się w studio TV, jest przecież rejestrowany, moment performance rejestrowany kamerami studia, na taśmach zapisu sprzed kilkunastu lat też widać zerwania. Technika i narzędzia w swej autonomicznej relacji wobec ciała / materialności poddają się procesowi destrukcji, uruchomionej momentem ucieleśniania z woli artysty lub dzięki niej uświadomionej.” Violetta Kutlubasis—Krajewska, 2008

Miejsce i data dokumentacvji: WRO: Monitor Polski, studio TVP, Wrocław, maj 1994